ข้อมูลส่วนตัว

โคลอน

Author:โคลอน







ข้อความบันทึกล่าสุด

ความคิดเห็นล่าสุด

Trackbacks ล่าสุด

รายเดือน

หมวดหมู่

ค้นหา

RSS

ลิ้ง

แบบฟอร์มขอเป็นเพื่อน

ยัยขี้เซา

เช้านี้ขณะที่กำลังนอนอุตุอยู่ จู่จู่ก็สะดุ้งตื่นคล้ายเสียงใครคำรามว่า..."ตื่นได้แล้วเว้ยเฮ้ย"( คิดไปนู่นนนนน) ที่จริงแล้วเป็นเสียงกรนของเทวดาตะหากล่ะน๊า (คิดไปน่าน) เหลือบมองนาฬิกาหัวเตียง หกโมงเช้าแล้ว..เป็น.เวลาปลุกรอบแรกของนาฬิกาที่ยังไม่ทันได้ทำหน้าที่ ก็ถูกเทวดาจู้จี้ปลุกยัยขึ้เซาเข้าเสียแล้ว (คิดไปด๊ายยย ลากเสียงสูงปริ๊ด๕๕๕)....เอาน่า ขอนอนต่ออีกนิด รอบสองให้เวลาอีกครึ่งชั่วโมง.....ยัยขี้เซาปลุกนาฬิกาไว้ห้าครั้งแต่ละครั้งห่างกันครึ่งชั่วโมง.....และจะตื่นครั้งที่หนึ่ง กับ ครั้งที่ห้าเสมอ ส่วนครั้งที่สอง สาม สี่ จะปลุกเพื่อการใดมิอาจทราบได้ เสียงปลุกจะเป็นดนตรีประกอบหนังเกาหลีสุดโปรดเรื่อง ilmare ได้ยินเสียงทะเล....นกนางนวล...และตามด้วยดนตรีเหงาๆ...ตอนแรกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นดนตรีประกอบเรื่องนี้...เพราะไม่ได้ตั้งเสียงอะไรเลย...คาดว่าอยู่ดีๆฟ้าก็ประทานเพลงนี้ลงมาให้เป็นเสียงปลุกยามเช้าเฉย....แต่ในขณะที่นาฬิกาทำหน้าที่ของตัวเองไปอย่างซื่อตรง....ยัยขี้เซาหูกระดิกอย่างงงๆ ใครกำลังเปิดเพลง ilmare ฟร่ะ...๕๕๕....ชอบมากๆหนังเรื่องนี้ และที่สุดคือเพลงประกอบ....ซึ้งได้ใจ...ถามว่าฟังรู้เรื่องมั๊ย โน....ไม่มีเข้าหัวซักกะตัว...นี่ล่ะมั๊งที่เขาว่ากันว่า ดนตรีไม่มีพรหมแดนเนาะ ยิ่งฟังตอนเช้าๆที่ฝนกำลังเทกระหน่ำ ฟ้าร้องอย่างบ้าคลั่ง อากาศเย็นสบาย มันช่างเป็นยามเช้าที่ฉันตื่นขึ้นมานอนมองเพดานห้องฟังเสียงของนาฬิกาปลุกอย่างต่อเนื่องโดยไม่รู้สึกรำคาญใดใดเลย...นี่กระมังที่เค้าเรียกว่า ดนตรีในหัวใจ....แม้ว่าหัวใจจะเต้นอย่างช้าๆในยามเช้า....แต่เสียงดนตรีก็ปลุกจังหวะหัวใจให้กลับมาเต้นปรกติได้อีกครั้ง ขอบคุณที่เช้านี้ฉันตื่นขึ้นมาและได้รู้ว่าหัวใจฉันยังรู้สึกถึงได้ถึงความอบอุ่นอยู่

7_cola71a_006.gif


<< ธรรม๑ | หน้าแรก | ไม่มีหัวข้อ >>


ความคิดเห็น

ลงความคิดเห็น


เจ้าของบล๊อกนี้เท่านั้นที่อ่านได้

 หน้าแรก